تحقیق اصول معماري ايراني (دوران باستان)

دسته بندي : فنی و مهندسی » معماری
 مقدمه:
شيوه پارسي، نخستين شيوه معماري ايران است كه روزگار هخامنشيان تا حمله اسكندر به ايرنان، يعني از سده ششم پيش از ميلاد تا سده چهان را دربر مي‌گيرد.
يكي از ويژگي‌هاي ايرانيان كهن و هنرمندان آنها، باور به تقليد درست بوده كه آن را بهتر از نوآوري مي‌دانستند. تقليد يا برداشتي كه منطق داشته باشد و با شرايط زندگي سازگار باشد. آریایی‌ها چون مردمی کشاورز بودند و در سرزمینی آباد و خرم زیسته بودند، خوبی آشتی جو و سازگار داشتند. به گمان فراوان آريايي‌ها هنگام كوچ و گذر از كنار درچه اروميه، در برخورد با معماران ارارتويي، از آن الگو گرفته و آن را برساو كرده‌اند (برساو كردن برابر الگو گرفتن از نگاره‌هاي طبيعت و دگرگون كردن آنها به ريخت‌هاي ناب هندسي است). مردم ایران از هزاران سال پیش، از چنین شیوه معماری پیروی می‌کرده‌اند، چنانکه مردم ابیانه و افوشته (در نطنز) هم که نامی از ارارتو نشنیده‌اند چنین کرده‌اند.
نمونه‌های این الگوبرداری هم در معماری و هم نیارش شیوه پارسی یافت می‌شود که دو نمونه از آنها «تالار ستوندار» و «کلاوه‌»ها بوده است.


فهرست مطالب:
اصول معماري ايراني
مردم‌واري:
پرهيز از بيهودگي:
نيارش:
خودبسندگي:
درون‌گرايي:
معماري پيش از پارسي
تپه زاغه:
شيوه معماري پارسي
نيارش
آرايه
نقش رستم
پاسارگاد
تخت جمشيد
كاخ شوش
آپادانه
معماري:
نيارش:
آرايه:

دسته بندی: فنی و مهندسی » معماری

تعداد مشاهده: 2620 مشاهده

فرمت فایل دانلودی:.doc

فرمت فایل اصلی: docx

تعداد صفحات: 21

حجم فایل:5,511 کیلوبایت

 قیمت: 35,000 تومان
پس از پرداخت، لینک دانلود فایل برای شما نشان داده می شود.   پرداخت و دریافت فایل
  • محتوای فایل دانلودی:
    در قالب Word و قابل ویرایش